| |
|
‘Naar links,’ vuurt de man aan. ‘Links-links-links. Dat is rechts!’
De eerste voorbijganger blijft staan, dan een tweede. Algauw staat er een kring van omstanders rond de dozen en wordt het moeilijk om een glimp op te vangen. Luidkeels brengt een man met een kruik Bols in de hand verslag uit aan de achterste rij.
‘Daar gaat nummer drie, wat doet hij, hij gooit zich naar voren… ja… nummer vier zit hem op de hielen, houd vol nummer drie, houd vol… daar is nummer twee, daar is nummer twee, hij heeft zich overeind gewerkt… hij haalt nummer drie in, hij haalt nummer drie in… hij haalt nummer vier in… nummer twee! Nummer twee! Nummer twee eindigt als eerste bij poort… bij poort… bij poort nummer zes! Jawel, hij
eindigt bij zes! Nummer twee eindigt bij zes!’
De omstanders lachen.
‘En de score is…?’
Michel gebaart Frits dat hij de pissebedden terug in de weckpot moet doen voordat ze in de schaduw van de zakdoek kruipen. Frits pakt ze voorzichtig op. Dan trekt hij het potlood achter zijn oor vandaan, likt aan de punt en kijkt afwachtend naar zijn broer.
‘Aan deze kant tel ik vier. En aan die kant… twaalf! Wilt u revanche? Meneer wil geen revanche. Dat is dan één cent.’ Hij wijst op de zakdoek.
‘Wie volgt? Quitte of dubbel!’
De man gooit de munt op de zakdoek, pakt zijn tas op en legt zijn hand op Frits’ arm.
‘Batteraove,’ fluistert hij.
Michel grinnikt schuldbewust.
Klanten verdringen zich, de man met de kruik Bols schreeuwt het verloop van elke wedstrijd naar de achterste rijen, de hele en halve centen stromen toe. Aan het eind van de middag ligt er een glimmend fortuintje op de zakdoek. Michel knoopt de punten bij elkaar, strak, zodat de munten niet rammelen, steekt hem in zijn zak en slentert weg. Frits pakt de weckpot en het bord onder de arm en haast
zich achter hem aan. In de Helm-
|
|
|
