Herinneringen: van deeg naar cellulose (1929)
   

Van deeg naar cellulose
door Wim Benda

Met dit voertuig werd het brood bij de klanten afgeleverd. Ook toen al gold dat je voor het besturen van een motorrijtuig goed toegerust diende te zijn. Daarom heeft vader, in januari 1923, zijn rijbewijs gehaald. Dat vehikel moet wel een pittig karretje zijn geweest, want vader heeft ooit verteld, en niet zonder trots, dat hij er weleens zo hard mee gereden had, dat de bomen langs de kant van de weg zo snel langs hem heen schoten dat ze wel een muur leken.
 

In 1929 heeft vader het bakkersvak vaarwel gezegd
en is gaan werken bij de nog in de kinderschoenen staande N.V. Kunstzijdespinnerij Nyma. Toen mijn vader op 17 september 1929 in dienst trad had hij 3 kinderen van resp. 5, 2 en 1 jaar oud. Voor iemand die het beste voor heeft met zijn gezin, was de
overgang - van het vrije ambachtelijke bedrijf naar een strak geleide groot­onderneming - niet onlogisch. De

 

Nyma bood immers betere sociale voorzieningen en toekomstperspectieven. Bij het volcontinue productiebedrijf was het basisloon hoger dan in de bakkersbranche. Voeg daarbij de ploegendiensttoeslagen en je krijgt al met al een ‘riant’ wekelijks loonzakje. Voldoende reden dus voor de overstap van deeg naar cellulose.

De beslissing om van werk te veranderen zal ongetwijfeld ook door de tijdgeest zijn ingegeven. Het gonsde toen al van de ophanden zijnde

economische crisis, die op 24 oktober 1929 in de Verenigde Staten met The Black Thursday bittere realiteit werd, waarin ook het Europese vasteland werd meegesleurd met alle bekende gevolgen.

W. Benda: N.V. Kunstzijdespinnerij Nyma,

  herinneringen (Lees het hele document)►

(Ca. 1931) Voor vader als Nyma-medewerker geen snelle auto meer. Dan maar samen
met de jongens heerlijk wegdromen in een decorstuk op de kermis.