|
|
|
|
In Mathieu's tijd klonk nog het gebarsten geluid van Grameer. Deze grote luidklok van de Sint Servaas was op 21 juni 1515 gegoten en in een speciaal daarvoor gebouwde ranke middentoren in het westwerk van de Sint Servaaskerk gehangen. Ze heette toen nog de Servatiusklok. Rond 1850 liep de klok een barst op, waarna de sonore klank was verdwenen. Door de Maastrichtenaren werd hij voortaan liefkozend 'Grameer' (grootmoeder) genoemd. Zo deed ze nog 135 jaar dienst. In 1983 zorgde de Maastrichtse bevolking voor een aanzienlijk deel van de kosten voor een getrouwe kopie die in de zuidtoren in het westwerk werd gehangen. De oude Grameer vond in 1985 haar rustplaats in de pandtuin, waar ze nog te bezichtigen is.Tot nu toe is er geen opname van het gebarsten origineel boven water gekomen. De kopie van Grameer is te beluisteren op de site van de basiliek.
|
|
||
|
|